اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی و خودکارآمدی دانش آموزان

Authors

  • سونا اسمعیلی دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، رشته روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، تهران، ایران
  • محمدجواد عزتی نیا دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، رشته روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
Abstract:

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی و خودکارآمدی دانش آموزان شهر تهران در سال 1397 بود. روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‌ها از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنی‌ها بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموز دختر مقطع دوم دوره متوسطه بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی تعداد 24 نفراز دانش‌آموزان در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه آموزش مهارت‌های زندگی دیدند و گروه کنترل هیچ‌گونه درمانی دریافت نکردند. به منظور گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه خودتنظیمی پینتریچ و همکاران (1991) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. به منظور سنجش پایایی پرسشنامه‌ از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و مقدار این ضریب برای هر دو پرسشنامه بالای 0.7 به‌دست آمد. هم‌چنین به منظور سنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که برای این منظور پرسشنامه‌ به تأیید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه‌ و تحلیل اطلاعات به‌دست آمده از اجرای پرسشنامه‌ها از طریق نرم‌افزار SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. یافته‌ها نشان داد، آموزش مهارت‌های زندگی باعث افزایش خودتنظیمی دانش آموزان شده، هم‌چنین براساس نتایج یافته‌ها، آموزش مهارت‌های زندگی باعث افزایش خودکارآمدی در دانش‌آموزان شد. بنابراین به نظر می‌رسد، آموزش مهارت‌های زندگی می‌تواند باعث ارتقا خودتنظیمی دانش‌آموزان شده و تکنیک‌های موثری را برای افزایش خودکارآمدی ارایه کند.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی انگیزش و مهارت های ارتباطی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان استعدادهای درخشان تبریز

مقدمه و اهداف خودکارآمدی تحصیلی دلالت بر باور یک فرد به توانایی­هایش در دستیابی به اهداف و فعالیت­های آموزشی دارد که شکل ­گیری آن متأثر از عوامل مختلفی است. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی انگیزش و مهارت­ های ارتباطی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش­ آموزان دختر استعدادهای درخشان شهر تبریز بود. مواد و روش ­ها روش پژوه...

full text

اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و رضایت از زندگی در دانش آموزان دارای اختلال ریاضی

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان دارای اختلال ریاضی بود. این مطالعه ی تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان پسر دوره ی راهنمایی شهرستان بهشهر می باشد. نمونه ی پژوهش40 نفر(20نفر گروه آزمایش و 20نفر گروه کنترل) دارای اختلال ریاضی  بود که از میان دانش آموزان دوره ی راهنمایی...

full text

اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ناسازگار

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی وسازگاری تحصیلی دانش‌آموزان دختر ناسازگار دوره دوم متوسطه شهر کرمان انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر ناسازگار در مدارس دوره متوسطه دوره دوم ناحیه 2 شهر کرمان در سال تحصیلی 96-95 بود. نمونه موردبررسی بر اساس هدف­های پژوهش عبا...

full text

تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان

چکیده:هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی تحصیلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر بلبان آباد در سالتحصیلی 1392-1391می باشد. برای انتخاب نمونه از جامعه پژوهش، از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. ابزار گرد آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه خود کارامدی تحصیلی MJSES (1999) بود که قبل وبعد از آموزش مهارت های زندگی در بین...

full text

اثربخشی آموزش مهارت های زندگی از طریق بازی بر مشکلات رفتاری دانش آموزان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی از طریق بازی بر مشکلات رفتاری دانش آموزان دختر 9 – 7 ساله شهر تهران می باشد. روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان دختر 9 – 7 ساله غرب شهر تهران بود که در سال تحصیلی 1395-1396 مشغول تحصیل بودند. از این میان تعداد 24 نفر به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صور...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 10  issue 39

pages  145- 160

publication date 2019-05-22

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023